Γίναμε και ... ταινία !

Πηγή: www.nooz.gr

Γράφει ο Δημήτρης Χαλιώτης

Ο δημιουργός του ''Βαλκανιζατέρ'' και του ''Μπραζιλέρο'', Σωτήρης Γκορύτσας, ξαναχτυπά με μία καθαρόαιμη και διαχρονικά επίκαιρη (δυστυχώς) σάτιρα που μας στέλνει... στο νοσοκομείο! Το ''Απ' τα Κόκκαλα Βγαλμένα'' μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη το ομώνυμο βιβλίο του ορθοπεδικού, Γιώργου Δενδρινού, που κατέγραψε όλα αυτά τα παράλογα (και σε όλους μας γνωστά) του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Ένας ειδικευόμενος ορθοπεδικός γιατρός ξεκινάει την καριέρα του στο δημόσιο νοσοκομείο του Ε.Σ.Υ. Εκεί ανακαλύπτει πως γιατροί, διοικητικοί υπάλληλοι, νοσηλευτές, αλλά και ασθενείς, είναι όλοι συμμέτοχοι σε μια παράλογη κωμικοτραγική καθημερινότητα. Ανακαλύπτει το πώς ένα δημόσιο σύστημα που φτιάχτηκε για να υπηρετεί τον άνθρωπο έχει εξελιχθεί σε δήμιό του. Γι’ αυτό και επιχειρεί να του αντισταθεί... Μία πλειάδα ικανών και δημοφιλών ηθοποιών (Ξάφης, Σκιαδαρέσης, Ήμελλος, Μάινας, Μάλφα, Χατζησάβας, Φέστα κ.α.) υποδύονται μία σειρά ηρώων που προσπαθούν να επιβιώσουν σε ένα περιβάλλον που μόνο... υγιές δεν είναι! Φυσικά όλα αυτά με όχημα πάντα την κωμωδία.




Υπόθεση:

Ο ειδικευόμενος ορθοπεδικός γιατρός Γιώργος Σπυράτος ξεκινάει την επαγγελματική του καριέρα στο φανταστικό Γενικό Ορθοπεδικό Νοσοκομείο «Άγιοι Πάντες», κάπου στις παρυφές της Αθήνας.
Εκεί θα ανακαλύψει πως ο νοσοκομειακός πληθυσμός, από τους γιατρούς, τους διοικητικούς υπαλλήλους και τους νοσηλευτές, μέχρι τους ασθενείς, είναι όλοι αναγκασμένοι να αντιπαρατίθενται χορεύοντας τον χορό μιας κωμικοτραγικής καθημερινότητας.

Με χιούμορ αλλά και ανθρωπιά μέσα σ΄ ένα τόσο αγριεμένο κοινωνικό τοπίο ο Γιώργος Σπυράτος προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στους αντιμαχόμενους αυτούς μικρόκοσμους. Η σταδιακή εξέλιξη του από άπειρο ειδικευόμενο σε έμπειρο επιμελητή θα γίνει μέσα από την σύγκρουσή του με το παράλογο περιβάλλον. Κάτι που θα τον μεταμορφώσει από αφελή νεαρό που αρχικά στέκει άναυδος μπρος στο νεοελληνικό χάος, σε ώριμο άντρα που τελικά θα πραγματοποιήσει έναν στοχαστικό απολογισμό της επιλογής, αλλά και επιμονής του, να συνεχίσει να δουλεύει για τη δημόσια υγεία.

Μοναδικός του σύμμαχος σε αυτό τον αγώνα οι ισχυρές προσωπικές σχέσεις και φιλίες που δημιουργούνται σε κάθε δημόσιο νοσοκομείο, έναν κωμικοτραγικό μεν αλλά έντονα φορτισμένο κοινωνικά αλλά και συναισθηματικά χώρο.